Almanya'ya bir yerlerden başlamam lazım,biliyorum,Almanya'ya ne çok hayranlık duydum,Almanya'yı ne çok konuştum,Almanya'yı ne çok takdir ettim,Aslında,
Almanya'ya gideceğim haberine sevincim yarıda kalmıştı, Şapil yüzünden,Almanya'ya gideceğimi duyduğumda, dönem Şapil için biraz kritikti,kızgınlık döneminde olacaktı ve ben onu yine bahçeye bırakacaktım,ilk gebeliğinden sonra planladığım kısırlaştırmayı yaptırcaktım,bu sefer iyileşme süresi uzarsa burada ben olmazsam diye,bir sürü düşüncelerdeyken,veterinerle görüşüp aşılarıydı,ameliyatıydı plan yaparken,Şapilim son kez ona sarılamadan elvada dedi,4 ay oldu,hala ara ara içimden çığlıklar atıyorum,
Almanya'ya iki haftalığına gittim,hem çok güzeldi,hem çok salya sümük,Almanya'ya gitmeden bütün işlerimi halletmem gerektiği için bazı zamanlar kendimi tutmam gerekti,tuttuğum acıların patlamasını yaşadım Almanya'da,Almanya'da her yerde can dost köpekler var,parkta,yolda,trende,en çok ağladığım yerlerden biri trenlerdi,Almanya'da insanlar trende ayrılan bazı bölümlere köpekleriyle binebiliyorlar,hatta bi kadına bizim ülkemizde köpeklerle trene binemediğimizi söyledim,bi fotoğraf çekebilmek için izin aldım,sonra o hiç tanımadığım kadına Şapilimin öldüğünü,Almanya'da tatilde olmama rağmen,tatilde olamadığımı anlattım çat pat,koca oğlan yanıma geldi,koca gözleriyle bana baktı,kulaklarının arkasını,yüzünü sevdim,Şapile selamımı iletmesini aklımdan geçirdim,bide kadının karşısında ağladım,tam oldu,deli bu kadın demiştir:))
Almanya Gri olabilirdi ama Sarıydı benim için,Güneşten,Ayrılıktan,Özlemden
daha önce bi yazı paylaşmıştım,içimdeki sarı rengin bu kadar haykırdığını duymamıştım diye,
Sanırsam Şapilmiş
Çıktığınız yol Bazen Sapsarıdır,Ayrılıktır,Özlemdir
umarım Sizin kocaman güzel zamanlarınız olur,Hoşça Kalın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder